تشکیل راستگراترین دولت ایتالیا از زمان جنگ جهانی دوم

 این نتیجه یا چیزی شبیه به آن در نظرسنجی ها پیش بینی شده بود. چیزی که به طور کامل انتظار نمی رفت، گستره تسلط برادران در شراکت به شدت محافظه کار بود که اکنون آماده تشکیل راستگراترین دولت ایتالیا از زمان جنگ جهانی دوم است. حزب خانم ملونی که از همان نماد حزب نئوفاشیست پس از جنگ که از تبار برادران هستند به عنوان لوگوی خود استفاده می کند، بیش از ۲۶ درصد آرا را به خود اختصاص داد. این در مقایسه با ۹ درصد برای لیگ شمال (نیمی از سهم آن در آخرین انتخابات عمومی، در سال ۲۰۱۸) و ۸ درصد برای فورزا ایتالیا است، که سیلویو برلوسکونی، رهبر آن، خود را به عنوان یک نیروی اعتدالی معرفی کرده بود. در عوض، در دولت بعدی، نقش آقای برلوسکونی ۸۵ ساله و ماتئو سالوینی از لیگ شمال – در صورتی که او پس از نتیجه ناگوار حزبش به عنوان رهبر بماند – این خواهد بود که سکوت اختیار کرده و کنار بیایند.

موفقیت برادران، تا حدی به لطف جدید بودن آنهاست. آنها با کسب تنها ۴ درصد در انتخابات سال ۲۰۱۸، تنها حزب بزرگی بودند که از ائتلاف وحدت ملی ماریو دراگی که سال گذشته به قدرت رسید، دور ماندند. همانطور که اغلب در سیاست ایتالیا اتفاق می افتد، ستاره خانم ملونی ممکن است پس از مواجهه با واقعیت‌های کثیف دولت محو شود. در مواجهه با رکود اقتصادی احتمالی، جنگ در مرزهای اتحادیه اروپا و بحران شدید هزینه های زندگی، دولتی به ریاست خانم ملونی ممکن است زمان یا تمایل کمی برای پیگیری یک برنامه رادیکال داشته باشد. علامت سوال بزرگ دیگری بر ظرفیت آن برای مقابله با چنین مجموعه‌ای از چالش‌ها است.

خانم ملونی، که آماده تبدیل شدن به اولین نخست وزیر زن ایتالیا است، در یک سخنرانی پیروزی برای تشویق هواداران در هتلی در رم به هر دو موضوع اشاره کرد. او گفت: «وضعیت ایتالیا و اتحادیه اروپا، اکنون نیازمند مشارکت همه است” و او پیام اطمینان بخشی را صادر کرد، هرچند با ناسیونالیسم شدید: “اگر ما برای اداره ملت فراخوانده شویم، این کار را برای همه انجام خواهیم داد: مردم را گرد هم می‌آوریم، آنچه را که متحد می کند به جای آنچه که تقسیم می کند، تمجید می‌کنیم و مردم ایتالیا به اهتزاز درآوردن سه رنگ [پرچم ملی ایتالیا به رنگ سبز، سفید و قرمز] افتخار خواهند کرد.” خانم ملونی که زمانی به اروپا بدبین بود، اکنون تاکید می کند که می خواهد با بروکسل کار کند. او حامی جدی اوکراین در درگیری با روسیه است.

دومین جنبه غیرمنتظره نتایج، شدت شکست حزب دموکرات، بزرگترین نیروی چپ بود که ۱۹ درصد آرا را به دست آورد. هرچند این نتیجه خیلی بدتر از نمایش آن در انتخابات عمومی قبلی در سال ۲۰۱۸ نبود، اما با توجه به اینکه مبارزات انتخاباتی دوئل مستقیم بین رهبر حزب دموکرات، انریکو لتا، نخست وزیر سابق و خانم ملونی بود که مترقیان ایتالیایی او را با ترس و تحقیر می شناسند، همچنان یک عملکرد بسیار ضعیف بود.

آن دسته از سیاستمداران که آنهایی که در بروکسل، پاریس و برلین آرزوی یک اروپای متحدتر دارند را به وحشت می‌اندازند، تبریک می گویند. قبل از همه بالاس اوربان، مشاور سیاسی نخست وزیر مجارستان، وی در توییتی نوشت: «در این زمان‌های سخت، ما بیش از هر زمان دیگری به دوستانی نیاز داریم که دیدگاه و رویکرد مشترکی نسبت به چالش‌های اروپا داشته باشند.” ماتئوش موراویسکی، نخست وزیر لهستان، اندکی بعد تبریک خود را صادر کرد. مارین لوپن از فرانسه گفت ایتالیایی ها “تصمیم گرفته اند با انتخاب یک دولت میهن پرست و حاکمیتی، سرنوشت خود را در دستان خود بگیرند”.

به غیر از خانم ملونی، برنده اصلی پوپولیسم بود – همانطور که در انتخابات ۲۰۱۸ بود. جنبش پنج ستاره (m۵s) که به طور فزاینده ای به سمت چپ گرایش پیدا می کند، به طور قابل توجهی بهتر از آنچه نظرسنجی ها پیش بینی کرده بودند عمل کرد و بیش از ۱۵ درصد را به خود اختصاص داد (البته در مقایسه با تقریباً یک سوم آرا در سال ۲۰۱۸). جوزپه کونته، رهبر پنج ستاره و نخست‌وزیر سابق، به نظر می‌رسد که تعداد قابل‌توجهی از رای‌دهندگان در جنوب فقیرتر ایتالیا را از ترغیب به رای دادن کرده است. جناح راست در خواست ایجاد تغییر در «درآمد شهروندان» متحد است، هدف نوآوری پنج ستاره از سال ۲۰۱۹ ایجاد شبکه ایمن برای افراد فقیر است.

چندین شخصیت برجسته، از جمله لوئیجی دی مایو، وزیر امور خارجه در دولت مستعفی دراگی، جایگاه خود را در مجلس قانونگذاری از دست دادند و در تسویه حساب‌های بعد از آقای لتا، مانند آقای سالوینی، آماده به نظر می‌رسد.

نحوه تبدیل آرا به کرسی های پارلمان جدید و کوچکتر ایتالیا هنوز در حال محاسبه است. اما یک پیش‌بینی غیررسمی صداوسیمای ملی ایتالیا، اکثریت مطلق بین ۳۲ تا ۵۲ کرسی در ۴۰۰ نماینده مجلس نمایندگان، و ۱۴ تا ۲۶ کرسی در ۲۰۰ کرسی سنا را به ائتلاف راست‌گرا داد. با وجود چنین شکافی بین دولت احتمالی بعدی و اپوزیسیون، یک اتحاد میانه‌رو به رهبری کارلو کالندا، وزیر سابق حزب دموکرات، در موقعیتی نبود که به هدف خود برای حفظ توازن قوا دست یابد.

انتظار نمی رود که دولت جدید تا پایان اکتبر آغاز به کار کند. تخصیص وزارتخانه ها در این میان چکش کاری خواهد شد. انتخاب رسمی نخست وزیر توسط رئیس جمهور سرجیو ماتارلا انجام خواهد شد. او اکنون دوری از رایزنی ها را با هیئت های احزاب مختلف آغاز خواهد کرد. اما به سختی می توان دید که کسی به جز خانم ملونی انتخاب شود.