روند تحولات جاری در منطقه شرق عربی حاوی این نکته مهم برای ناظران بیرونی است که جنگ همچنان ادامه دارد و رژیم صهیونیستی با هماهنگی متحدان منطقه‌ای خود قصد دارد تا موازنه قوا در منطقه را به نفع خود و به ضرر محور مقاومت تغییر دهد. در این معادله پس از برقراری آتش‌بس ۶۰ روزه در لبنان، عناصر تحریر الشام به همراه سایر گروه‌های تروریستی همچون الحرار الشام یا ارتش آزاد سوریه حمله از ادلب به مقصد شمال غربی و غرب حلب را آغاز کردند. در این تهاجم غافل‌گیرکننده آن‌ها تنها به ۴۸ ساعت نیاز داشتند تا بتوانند بر استانداری، پاسگاه مرکزی و فرودگاه شهر حلب مسلط شوند. با پیش‌روی سریع نیروهای تحریر الشام، ارتش سوریه با انتشار اطلاعیه‌ای از نیروهای خود خواست تا برای تجدید قوا و حمله مجدد به مواضع تروریست‌ها به سمت السفیره عقب نشینی کنند. در سوی دیگر میدان، عناصر وابسته به آنکارا به سمت شهر راهبردی حماء حرکت کرده و به دنبال اشغال کامل آن هستند. همزمان اخبار رسیده از سایر نقاط سوریه نشان از فعال شدن هسته‌‌های مرتبط با گروه‌های تروریستی در مناطقی همچون حمص و درعا دارد. سرعت تحولات جاری در نشان از نوعی هماهنگی منطقه‌ای- بین المللی برای شعله‌ور کردن جنگ داخلی در سوریه دارد.
تعریف «منافع» یا «تهدید» مشترک از سوی بازیگران فعال در صحنه شامات سبب شکل گیری ائتلاف‌ها و تضادهای تاکتیکی و سیال شده است. به عنوان نمونه در میدان غزه، ایران و ترکیه در حمایت از جنبش حماس دارای منافع مشترک بوده و به صورت مرتب مواضع‌شان را در قبال تحولات جاری در این منطقه با یکدیگر هماهنگ می‌کنند اما در جبهه سوریه منافع و ملاحظات دو طرف با یکدیگر تضادهای جدی دارد. ترکیه با حمایت از معارضان و گروه‌های تروریستی مستقر در ادلب سعی دارد تا نیروی زمینی لازم برای پاکسازی مرزهای جنوبی خود از گروه‌های کردی را فراهم کند. آنکارا همچنین به دنبال اجرایی شدن قطعنامه ۲۲۵۴ شورای امنیت با هدف بازنویسی قانون اساسی و برگزاری انتخابات آزاد در سوریه است تا از این طریق بتواند فرصت تاثیرگذاری بر امور داخلی دمشق و گسترش حوزه نفوذ در شرق مدیترانه به دست آورد. جمهوری اسلامی ایران اما با حضور مستشاری در سوریه ابتدا به دنبال جلوگیری از استقرار حکومتی سلفی- تکفیری در دمشق و سپس حفظ خط ارتباطی میان محور مقاومت- حزب الله است. همچنین حضور در سوریه این فرصت را در اختیار مقاومت قرار خواهد داد تا در صورت امکان بتواند جبهه نبرد زمینی در جولان اشغالی را گشوده و بر این منطقه راهبردی مسلط شود.
سومین بازیگر تاثیرگذار در روند تحولات این روزهای سوریه، مسکو است. روس‌ها از سه روز قبل تاکنون درگیر بحران اوکراین بوده و برای تامین نیازهای جنگ مجبور شدند تا بخشی از استعداد هوایی خود از پایگاه الحمیمیم در جنوب شرقی لاذقیه خارج کنند. همچنین عقب نشینی صلح بانان روسی از مناطق جنوبی ادلب یکی دیگر از دلایل ایجاد خلع قدرت در این منطقه است. برخی اکانت‌های توئیتری و تحلیلگران نزدیک به معارضان سوری مدعی هستند که تحولات این روزهای سوریه ماه عسل توافق پشت پرده اسرائیل، ترکیه، امارات، روسیه و بخشی از ساختار نظامی- امنیتی سوریه با هدف کاهش نفوذ ایران در این کشور عربی است. ادله این ادعا دیدار اخیر ولادیمیر پوتین و محمد بن زاید است. این شایعه در حالی از سوی حامیان معارضان سوری مطرح می‌شود که طی ۷۲ ساعت گذشته نیروی هوایی روسیه در کنار ارتش سوریه مواضع تروریست‌های تحریر الشام را به صورت منظم هدف قرار داده است.
در نهایت مهم‌ترین بازیگر این روزهای صحنه سوریه را می‌توان رژیم صهیونیستی دانست. از ابتدای بحران طوفان الاقصی نیروی هوایی اسرائیل به صورت منظم فرودگاه‌ها و مواضع مرتبط با ایران و محور مقاومت را هدف قرار داده است. در این میان حمله به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق، ترور شهیدان زاهدی و سید رضی اوج اقدامات تروریستی اسرائیل در میدان سوریه محسوب می‌شود. در ماه‌های اخیر تل‌آویو با کمک اماراتی‌ها این پیام را به دمشق ارسال کرده که باید جدایی از محور مقاومت را بپذیرد یا باید آماده تغییر نظام و حتی ترور بشار اسد باشد! در سه روز گذشته مقامات اسرائیلی از تحولات جاری در سوریه ابراز خشنودی کرده و نتانیاهو برای بررسی آخرین تحرکات جاری در منطقه اقدام به تشکیل جلسه اضطراری کرد. همچنین شبکه «کان» اسرائیل با انتشار گزارشی از نظر مثبت تروریست‌های سوری درباره اسرائیل خبر داد. اساسا نیروهای تحریر الشام به دلیل دریافت پشتیبانی هوایی و حملات پی‌درپی صهیونیست‌ها به اعضای محور مقاومت خود را وام دار اسرائیل می‌دانند.
شطرنج قدرت در منطقه شرق عربی اینبار به ایستگاه سوریه رسیده است. رژیم صهیونیستی صراحتا اعلام کرده است که به دنبال تضعیف تمام اضلاع محور مقاومت از لبنان و سوریه تا عراق و یمن است. نتانیاهو حتی یک گام فراتر رفته و علت اصلی قبول آتش‌بس در لبنان را افزایش تمرکز بر تهدید ایران اعلام کرده است! برای مقابله با تهدیدات جاری در منطقه، ابتدا تهران و تمام اعضای محور مقاومت باید اجتناب‌ناپذیر بودن تشدید تنش با اسرائیل و افزایش دامنه تهدیدات این رژیم را در نظر گرفته و سپس برای عقب راندن اشغالگران طراحی و اقدام نمایند. انفعال در برابر اسرائیل، آن هم به امید کاهش تنش توسط آمریکایی‌ها یا سایر بازیگران منطقه‌ای تنها فرصت کافی برای افزایش فشار بر محور مقاومت را فراهم خواهد کرد.
